Pusta butelka po whisky poturlała się pod szafę w rogu pokoju wywołując tumany kurzu. Od śmierci żony Pastora nikt nie sprzątał w jego sypialni. Biedna, dobroduszna Marissa nie żyła już od dwóch lat. Owszem, od tego czasu kobiety bywały tutaj często, ale bynajmniej nie po to, by pomóc w opanowaniu wszechobecnego bałaganu…

Od początku przejęcia władzy w Dylan’s Town Sam Bully zawładnął także duszami mieszkańców. To pewnie był powód, że jeden z przedstawicieli jego gwardii przybocznej - Jonathan - wymyślił mu kiedyś pseudonim „Pastor”. Od tego czasu na Południu zaczęły krążyć legendy o tym, jak to Pastor Sam Bully uśpił mieszkańców miasteczka, wprowadzając ich w somnambuliczny stan: wykonują każde jego polecenie i są na jakiekolwiek zawołanie.

Bully uwielbiał teatr, a każdemu swojemu działaniu nadawał teatralny rozmach. Wyobrażał sobie jak stoi na scenie i w kluczowych momentach wygłasza przełomowe kwestie. Kiedy więc postanowił wrobić w rozbój i doprowadzić pod stryczek znienawidzonego młodziana o imieniu Bob, który zalecał się od lat do jego jedynej córki Laury, w swojej chorej wyobraźni również temu wydarzeniu nadał charakter sztuki teatralnej. Tajemnica jego planów nie mogła jednak wyjść na jaw. Osłabiłoby to jego reputację, a na miejsce włodarza miasteczka od dawna ustawiał się sznureczek kandydatów.

Upajał się przed lustrem swoją rolą w nadchodzącej tragedii. Piana alkoholu zmieszanego z nienawiścią kapała na jego brudny kołnierz. Niedopalone cygaro potęgowało ponurą poświatę sypialni Pastora. Chociaż dzieło będzie miało tylko jednego widza: odbijającą się w lustrze postać Sama Bully’ego, to aktorów będzie więcej... Bob, Laura, mieszkańcy miasteczka Dylan's Town, główną zaś rolę odegra śmierć. Tak przynajmniej wymyślił to Pastor.